Dzisiaj obchodzimy największe święto chrześcijan

19 kwietnia 2019 roku, obchodzimy najważniejsze święto w roku, czyli Pamiątkę śmierci Chrystusa.

Według dawnego kalendarza Izraela, doba trwała od zachodu słońca do zachodu słońca.

Dlatego według tego kalendarza obchodzimy Pamiątkę po zachodzie słońca, około 20 godziny w piątek, 19 kwietnia.

Uroczystość czynimy na wzór ostatniej wieczerzy, jaką spędził Syn Boga z apostołami.

Apostołowie przygotowali wieczerze zgodnie z zasadami Paschy, czyli święta obchodzonego przez Izraelitów na pamiątkę wyjścia z Egiptu.

Na tej wieczerzy, Chrystus nakazał wszystkim swoim sługom jeść przaśny chleb i pić wino na pamiątkę Jego śmierci:

Ewangelia Łukasza 22: 19

„Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: <<To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!>>”.

Kiedy umarł Chrystus?

Chrystus z uczniami rozpoczął paschę wieczorem po zachodzie słońca. Według kalendarza księżycowego był to dzień 14, a miesiąc awiw (inna pisownia: abib) lub miesiąc kłosów (zwany fałszywie po niewoli babilońskiej – nissan).

Pascha była obowiązkowym świętem Izraelitów i trwała wraz ze świętem przaśników kilka dni. Paschę obchodzono czternastego, a Święto Przaśników piętnastego i trwało siedem dni.

Kapłańska 23: 6,7

„W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Pana – przez siedem dni będziecie jedli tylko przaśne chleby”.

Powtórzonego Prawa 16: 5,6 (Pp 16: 13-16) BT.

„Nie będziesz mógł składać ofiary paschalnej, w żadnej miejscowości, którą ci daje Pan, Bóg twój,  lecz w miejscu, które sobie obierze Pan, Bóg twój, na mieszkanie dla swego imienia – tam złożysz ofiarę paschalną wieczorem o zachodzie słońca, w godzinie wyjścia swego z Egiptu”.

Chrystus wraz z uczniami obchodził Paschę.

Zaraz po zachodzie słońca zjadł z uczniami tylko pierwszy posiłek. W momencie, kiedy Izraelici zabijali baranki i przygotowywali się do głównego posiłku, Chrystus został zabity. 

Jana 19:14

„Był to dzień Przygotowania Paschy, około godziny szóstej. I rzekł do Judejczyków: Oto król wasz!”.

Jana 19:31

 „Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Judejczycy prosili Piłata, aby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała”.

Wieczorem Chrystus odbył posiłek z uczniami. W nocy sądzą Syna Bożego, a rano trafia do Piłata. Później następuje katowanie i śmierć Chrystusa. Jego ciało zostało pochowane w ogrodzie, w którym był wolny grób.

Jana 19:40-41 

„Zabrali więc ciało Chrystusa i obwiązali je w płótna razem z wonnościami, stosownie do izraelskiego sposobu grzebania. 41 A na miejscu, gdzie Go ukrzyżowano, był ogród, w ogrodzie zaś nowy grób, w którym jeszcze nie złożono nikogo. Tam to więc, ze względu na judejski dzień Przygotowania, złożono Chrystusa, bo grób znajdował się w pobliżu”.

To czyńcie na moją pamiątkę!

Skąd wiemy, jak obchodzić Pamiątkę śmierci Chrystusa?

Należy przeanalizować, jak to święto obchodzili Izraelici, następnie przeczytać, w jaki sposób przebiegała uroczystość Chrystusa z apostołami.

Pierwszego wieczoru podczas posiłku, Chrystus wraz z apostołami spotkali się na wieczerzy.

Z opisu wynika, że na stole było: wino czerwone (wytrawne), przaśny chleb (mąka pszenna plus woda – masę pieczemy na patelni) i miska z wodą lub innym roztworem, w którym moczono chleb.

Wszystko odbywało się w powadze i w szacunku.

Wtedy, to Syn Boga nakazał każdemu wyznawcy chrystusowemu, uczestniczyć w pamiątce śmierci: 

Łukasza 22:19 

„Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!„.

1Koryntian 11:24 

„i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę!„.

1Koryntian 11:25

„Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!„.

Czy na uroczystości jemy baranka, tak jak robili to Izraelici?

Nie, ponieważ Chrystus stare święto wyjścia z Egiptu, zastąpił nowym świętem, Pamiątką śmierci.

Barankiem był sam Chrystus:

1 Koryntian 5: 8

„…Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? (7) Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. (8) Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy”.

Pamiątka śmierci jest bardzo ważnym i obowiązkowym świętem, dla chrześcijan, ponieważ:

Jana 6:48-56 

„Jam jest chleb życia. (49) Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. (50) To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. (51) Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. (52) Sprzeczali się więc między sobą Judejczycy mówiąc: Jak On może nam dać /swoje/ ciało do spożycia? (53) Rzekł do nich Chrystus: Amen, amen, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. (54) Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. (55) Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. (56) Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim”.

Czy każdy może uczestniczyć w Pamiątce śmierci Chrystusa?

1 Koryntian 11:27-32 

„Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije. Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło. Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. Lecz gdy jesteśmy sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze światem”.

Osoby, które nie zadeklarowały, że chcą być sługami pomazańcowymi (chrystusowymi), czyli sługami Chrystusa/Pomazańca nie mogą brać udział w święcie.

Co należy zrobić, aby być sługą pomazańcowym?

To co nakazuje Pismo święte.

Pierwszy warunek: wiara w Imię Jeszu

Dzieje Apostolskie 2:38

„Piotr powiedział do nich: „Okażcie skruchę i niech każdy z was da się zanurzyć w imię Chrystusa ku przebaczeniu waszych grzechów, a otrzymacie wspaniałomyślny dar Ducha Świętego”.

Dzieje Apostolskie 22:16

„Czemu się więc wahasz? Wstań, zanurz się i obmyj z siebie grzechy twe, przywoławszy do siebie Jego imię!”.

Dzieje Apostolskie 8:12

„Gdy jednak uwierzyli Filipowi, który głosił dobrą nowinę o królestwie Bożym i o imieniu Chrystusa, dali się zanurzyć zarówno mężczyźni, jak i kobiety”.

Dzieje Apostolskie 10:48

„Polecił więc zanurzyć ich w imię Pomazańca. Wtedy prosili go, aby zatrzymał się jeszcze u nich przez kilka dni”.

Pierwszym warunkiem uczestnictwa w pamiątce śmierci Chrystusa jest zanurzenie, czyli poddanie się woli Boga.

Skoro wszystkie osoby po usłyszeniu prawdy chrystusowej głoszonej przez apostołów zanurzali się w wodzie, to również każdy z nas tak powinien zrobić. Jest to fizyczny akt potwierdzenia oddania się Panu Jeszu.

Bycie sługą pomazańcowym jest czymś więcej, niż bycie chrześcijaninem. Chrześcijaninem może być każda osoba deklarująca wiarę w Boga, czyli katolicy, protestanci…

Sługa pomazańcowy/chrystusowy, to osoba dociekająca prawdy na własny rachunek. Jeżeli w nią wierzy, to powinna zanurzyć się w imię Syna Boga.

Drugi warunek: zanurzenie w imię Jeszu

Jak można zanurzyć się w imię „Jezus”, skoro w grece, w Nowym Testamencie nie ma takiego imienia?

Wystarczy zakupić Grecko-Polski Nowy Testament z wydaniem interlinearnym.

Widnieje w nim tekst grecki i pod spodem bezpośrednie jego tłumaczenie po polsku. Obecnie jest to najwierniejsze tłumaczenie Nowego Testamentu z ogólnie dostępnych publikacji na rynku.

Jest to wydanie katolickie, dlatego sami katolicy przyznają, że nie ma imienia „Jezus”. W całym Nowym Testamencie użyto imię „Jesu” i jego odmianę. Natomiast hebrajski odpowiednik tego imienia, to Jeszu.

I w takim imieniu należy zanurzyć się, przyjąć wiarę w imię Jeszu.

Nie zanurzamy się dla samego zanurzenia.

Powyższe wersety wyraźnie mówią:

•  „polecił więc zanurzyć ich w imię Pomazańca”,
• „wstań, zanurz się, oczyść się z grzechów twoich, wzywając Jego imię”,
• „niech każdy z was da się zanurzyć w imię Chrystusa”.

Nie można być sługą Chrystusa i używać fałszywego imienia. Nie można argumentować używania imienia: „Jezus”, poprzez tradycję, czy: „bo tak mówią wszyscy”.

W imieniu Jeszu jest zbawienie, dlatego to imię jest tak ważne.

W Nowym Testamencie, w języku greckim nie ma słowa: „Jezus”.  

Trzeci warunek: uznawanie prawa Bożego

Każda osoba ma obowiązek czytać Biblie i analizować, wypisywać prawa chrystusowe. Musimy wiedzieć, co może czynić sługa Boży, a czego nie może czynić.

W naszej rodzinie już od 2 lat prowadzimy stół biblijny i ciągle uczymy się nowych rzeczy, nowych praw.

Dlatego analiza biblijna i praca nad sobą wymaga dużo czasu.

Polecam wszystkim zdecydować się na zanurzenie i respektować prawa Boże.

Ich przestrzeganie powoduje, że z dnia na dzień jesteśmy coraz bardziej szczęśliwi.

W jaki sposób zanurzyć się?

Zanurzać mogą mężczyźni/słudzy pomazańcowi, którzy już zostali zanurzeni.

Jeżeli mieszkasz w Polsce lub często jeździsz do Polski, to napisz do Krzysztofa Króla: pomazancowy(małpa)gmail.com. 

Jeżeli mieszkasz w Stanach, to napisz do mnie: robert(małpa)truebirch.com

RobertBrzoza.pl – Polski Portal Informacyjny