Prawdziwa historia narodu wybranego

 

„Przyznajcie JHWH, synowie Boży, przyznajcie JHWH chwałę i moc!” – Psalm 29:1 

Bóg osobiście powołał do życia tylko Pierworodnego Syna. Później za jego pośrednictwem powoływał do życia kolejne byty niebiańskie, by wspólnie z nimi powołać do życia mieszkańców Ziemi. 

Kolosan 1:15-17

„On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie”. 

O bytach niewidzialnych najczęściej mówimy, że są aniołami, a to tymczasem tylko ta część bytów, którą Bóg posyła do nas na Ziemię. Inne byty mogą być znacznie potężniejsze, ale niewiele o nich wiemy.

Z Pism Świętych wyławiamy jedynie takie określenia jak Aniołowie, Cherubini (Rodzaju 3:24; Izajasza 37:16; Ezechiela 10:3 ), Serafini (Izajasza 6:2), Trony (Kolosan 1:15), Moce (Efezjan 1:21; 1 Koryntian 15:24), Panowania (Kolosan 1:15; Efezjan 1:21), Zwierzchności (Kolosan 1:15; 2:15; Efezjan 1:21; 1 Koryntian 15:24), Władze (Kolosan 1:15; 2:15; Efezjan 1:21; 1 Koryntian 15:24) cztery postacie zwierzęce (Objawienie 4:6) dwudziestu czterech starców (Objawienie 4:4), Archanioł (Judy 1:9) Książęta (Daniela 10:13,20,21; 12:1). 

W Piśmie świętym pojawiają się też sformułowania: Synowie Boga.

Teoretycznie wszyscy są dziećmi Boga, ponieważ wszyscy zawdzięczamy Mu istnienie, ale określenie Synowie Boga jest w Pismach wyraźnie wyodrębnione dla jakiejś wyjątkowej grupy bytów niebiańskich.

Tak jak Chrystus był Pierworodnym i Jednorodzonym, tak też inni Synowie zdają się być wyjątkowi.

O Posłach (aniołach) Biblia informuje, że są ich niezliczone ilości (Objawienie 5:11; 9:16), a tymczasem podział na narody miał się odbyć według liczby Synów Bożych (Prawa 32:8,9).

Ilość narodów jest ograniczona, dlatego werset ten sugeruje, że liczba Synów Boga także jest mniejsza niż ogólnie wszystkich Posłów (aniołów). 

W RAJU

Bóg kończąc stwarzanie przydzielił różne zadania swoim Synom. Poniższy werset wspomina o takim cherubie, który miał kiedyś powierzone w Edenie zadanie, a już za czasów Ezechiela był duchowym księciem Tyru.

Ezechiela 28:13,14

„Mieszkałeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okrywały cię wszelkiego rodzaju szlachetne kamienie: rubin, topaz, diament, tarszisz, onyks, beryl, szafir, karbunkuł, szmaragd, a ze złota wykonano okrętki i oprawy na tobie, przygotowane w dniu twego stworzenia. Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni”. 

Jeden z Bytów duchowych, którego dziś nazywamy Przeciwnikiem lub Oszczercą (szatanem i diabłem) sprowadził ludzi na manowce. On prawdopodobnie był jednym z tych cherubów (a może tym samym), którzy mieli opiekować się ludźmi. Niestety wykorzystał swoja pozycję w sposób niezgodny z wolą Najwyższego. 

„Wtedy rzekł wąż do niewiasty: 

– Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło” – Rodzaju 3:4,5.

Ten pierwszy bunt Istoty duchowej, która prawdopodobnie wcześniej zaliczała się do grupy Synów Bożych (Hioba 1:6), sprowadził śmierć na ludzi. 

Mądrości 2:24

„A śmierć weszła na świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą”. 

Jana 8:44

„Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa”. 

PRZED POTOPEM

Po wypędzeniu z Edenu, ludzie szybko rozmnożyli się. Nauczyli się czerpać przyjemność z kontaktów seksualnych, co dla Synów Bożych było wcześniej nieosiągalne.

Doprowadziło to do sytuacji, w której część tych Istot duchowych postanowiła wypowiedzieć posłuszeństwo Bogu, by związać się z kobietami. 

Rodzaju 6:1,2,4

„A kiedy ludzie zaczęli się mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga, widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. (…) A w owych czasach byli na ziemi giganci; a także później, gdy synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych, te im rodziły. Byli to więc owi mocarze, mający sławę w owych dawnych czasach”. 

Doprowadziło to do sytuacji, w której na ziemi pojawiły się dzieci Istot duchowych. Były silne i zaczęły korzystać ze swojej przewagi by podporządkować sobie wszystkich ludzi na Ziemi. 

Rodzaju 6:5-7

„Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: 

– Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem”. 

PRZED NARODEM WYBRANYM

Po potopie jeden z władców postanowił zjednoczyć ludzi pod swoją władzą. Chciał władzy centralnej nad wszystkimi ludźmi. 

Rodzaju 11:1-9

„Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: 

– Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu. 

A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: 

– Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi.

A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: 

– Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego!

W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi”. 

Monopol władzy oznaczał, że wszyscy wierzyliby w to samo i zachowywaliby się tak samo.

Jak zły może mieć monopol władzy pokazują przykłady z historii.

Do monopolu władzy dążyli komuniści, naziści, a obecnie dążą w sposób jawny islamiści, a w sposób ukryty synagoga szatana, którą znamy także pod nazwą Wielka Nierządnica.

Monopol władzy odbiera wolną wolę, która jest darem dla ludzi od Boga. 

Prawa 32:8,9

„Bóg postanawia rozproszyć ludzi po ziemi i powołuje do istnienia narody. Kierownictwo nad narodami rozdziela między swoich Synów. 

…jak Najwyższy dzielił narody, jak rozproszył synów Adama, jak ustanawiał granicę plemionom według liczby Synów Boga. Własnością Pana został Jego lud Jakub, Jego dziedzicznym działem Iszrael”.

Ludzie korzystając z wolnej woli mają odżelazić Boga i zdecydować, czy chcą mu służyć. Synowie Boży, którzy opiekowali się tymi narodami powinny im w tym pomóc. 

Dzieje 17:26,27

„On z jednego [człowieka] wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwie czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas”. 

Najstarsza biblijna historia potwierdza, że narody lepiej lub gorzej ale znały prawdziwego Boga. Przykładem może być Hiob, który dążył do poznania Boga, a przecież nie było wówczas jeszcze narodu wybranego. Nie było prawa mojżeszowego, nie powstała jeszcze żadna księga znana dziś jako część Pisma Świętego.

Z księgi Hioba dowiadujemy się, że inni ludzie także znali tego samego Boga co Hiob. W tym czasie też wiemy, że Bóg spotykał się ze swoimi Synami.

„Zdarzyło się pewnego dnia, gdy Synowie Boga udawali się, by stanąć przed Panem, że i szatan też poszedł z nimi” – Hioba 1:6.

Przed pojawieniem się Abrama żyli tacy ludzie jak: Noe, Danel i Hiob (Ezechiela 14:14,20), a wszyscy byli znani ze swojej wielkiej wiary w Boga Najwyższego i ze swojej sprawiedliwości. 

Danel i Hiob żyli już w czasach, gdy istniały narody. Wygląda więc na to, że przynajmniej niektórzy Synowie Boga, w początkowym okresie starali się wypełnić powierzone im zadanie.

Także Melchizedek kapłan Boga Najwyższego, który nie był spokrewniony z Abrahamem, jest dowodem, że w innych narodach był znany Bóg Najwyższy, zanim powstało pojęcie narodu wybranego. 

Rodzaju 14:18-20

„Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: 

– Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!

Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego”. 

List do Hebrajczyków w rozdziale siódmym udowadnia, że Melchizedek stał wyżej od Abrama. Jednak już wówczas musiało dziać się bardzo źle, ponieważ Abram dostał obietnicę, że z niego pochodzić będzie wielki naród i dzięki niemu wszystkie inne narody będą błogosławione. 

Być może nie byłoby potrzeby wyodrębniać narodu wybranego, gdyby Synowie Boga wypełnili powierzone im zadanie do końca. 

Co się stało, że go nie wypełnili?

Możemy się tego tylko domyślać.

Przynajmniej jakaś ich część postanowiła, stać się bogami dla powierzonych im narodów. Pozostali albo dołączyli do nich, albo zostali zaatakowani i ich narody trafiły pod panowanie zbuntowanych Książąt nieba (Daniela 10:13,20,21; 12:1). 

Bóg widząc to, nie zabiera nikomu narodu, lecz zakłada całkowicie nowy. Robi to w imieniu Boga Najwyższego, Jego Syn Pierworodny z aniołami wiernymi Najwyższemu.

Zaczynają od Abrama i Saraj.

Wyprowadzają ich z Ur, dzięki czemu przestają podlegać tamtejszemu Księciu.

Jozuego 24:2,3

„Jozue wspomina, że Abram gdy był za rzeką, oddawał cześć obcym bogom, co potwierdza terytorialny charakter bóstw i ich prawo do sprawowania władzy nad ludźmi. Abram, żeby służyć JHWH musiał przejść na ziemię należną dla JHWH czyli musiał opuścić Ur. Jozue przemówił wtedy do całego narodu:
– Tak mówi Pan, Bóg Iszraela: Po drugiej stronie Rzeki mieszkali wasi przodkowie od starodawnych czasów: Terach, ojciec Abrahama i Nachora, którzy służyli bogom cudzym, lecz Ja wziąłem ojca waszego Abrahama z kraju po drugiej stronie Rzeki i przeprowadziłem go przez całą ziemię Kanaan i rozmnożyłem ród jego, dając mu Izaaka”.

Wyznaczają im obszar ziemi od delty Nilu po rzekę Eufrat: 

„Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: 

– Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat” – Rodzaju 15:18.

W późniejszym czasie okaże się, że Jozue i naród wybrany nie zdobędą tego całego obszaru.

Zanim ktoś oskarży Boga o krwawe podbijanie ziemi obiecanej, niech weźmie pod uwagę, że kiedy Bóg oznajmił swoją wolę, że oddał ten obszar nowemu narodowi, to anielscy Książęta tych narodów powinny wycofać się z tych obszarów.

Miały na to kilkaset lat. 

Robią jednak coś odwrotnego, wzmacniają te narody. Na przykład na tym terenie osiadł ród Olbrzymów, który prawdopodobnie powstał z kolejnej krzyżówki Synów Boga i kobiet ziemskich (Rodzaju 6:4).

Krzysztof Król

źródło: Jeszu.pl

P.S. Czy wolno modlić się do obrazów? => Bezpłatnie

Foto: „Spectacular Mai Chau Valley Impression” (CC BY 2.0) by Neville Wootton Photography