Nie pokładajcie ufności w partii politycznej

 

„Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia” Psalm 146:3

Podczas wyborów i codziennego życia zapominamy o tej biblijnej prawdzie. Dzieje się tak, ponieważ ulegamy kolejnym obiecankom polityków. Pragniemy tu i teraz by zmieniło się nasze życie na lepsze. Wiemy, że politycy obiecają wszystko, żeby tylko utrzymać się przy władzy lub ją zdobyć, a mimo to pragniemy im wierzyć.

Sami czujemy się za mali by mieć wpływ na bieżące wydarzenia, więc wierzymy, że ten lub tamten zrobi coś za nas i dla nas. Ale on niczego nie zrobi dla nas tylko dla tych, którzy stoją za nim i go do władzy popychają. On wierzy, że został wybrany nie dzięki nam, zwykłym ludziom tylko dzięki tym, którzy go sfinansowali. 

Dlaczego mamy nie pokładać ufności w człowieku?

Politycy nie dotrzymują obietnic i co gorsza ludzie się do tego faktu przyzwyczaili i zaakceptowali. Gdyby nawet któryś polityk chciał dotrzymać danych obietnic, ponieważ sam byłby ich szczerym zwolennikiem to i tak pokładanie w nim nadziei jest błędem. Człowiek żyje krótko a ci, co naprawdę przeciwstawiają się systemowi a nie tylko udają, żyją jeszcze krócej. 

Nawet stojąc na czele tak potężnego państwa jak USA, prezydent, musi robić to, co mu karze „Babilon Wielki”, który upija swoim winem królów ziemskich. Tym winem upijają się także zwyczajni ludzie, ponieważ wszystko wskazuje na to, że jest to pieniądz (Objawienie 17:2).

Przykładem prezydentów, którzy nie chcieli pić tego wina są Abraham Lincoln i John Kennedy. Pierwszy odmówił zaciągnięcia kredytów na prowadzoną wojnę i wypuścił własną walutę a drugi wcielał te mechanizmy w życie. Obaj zostali wyeliminowani nie tylko z polityki ale z grona osób żyjących.

„Nie pokładajcie ufności w książętach ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia. Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary” Psalm 146:3,4

Ile razy musimy zawieść się żeby to zrozumieć?

Władza jest grą o bardzo dużą stawkę i główni gracze nie przebierają w środkach. 

Niektórzy prorocy byli prześladowani za mówienie tego samego, co ja teraz Tobie piszę. Jeremiasz prawie 40 lat głosił upadek państwa Izrael i zapowiadał niewolę oraz późniejsze oswobodzenie z niewoli i ostateczne zbawienie. Od Jeremiasza odwrócili się prawie wszyscy, bo mówił nie to, co chcieli usłyszeć. 
Izajasz także ostrzegał, by nie pokładać ufności w człowieku:

„Zaniechajcie człowieka, który ledwie dech ma w nozdrzach. Bo na ile go ocenić?” Izajasza 2:22

„I powiedzą w ów dzień mieszkańcy tego wybrzeża: ‘Oto, co się stało z tym, w którym położyliśmy nadzieję i do którego uciekaliśmy się o pomoc, ażeby nas wyrwał od króla asyryjskiego! A teraz jak się ocalimy my sami?’” Izajasz 20:6

„Także stamtąd wyjdziesz z rękami na głowie, gdyż Pan odrzucił tych, w których pokładasz nadzieję, i z nimi nie osiągniesz powodzenia” – Jeremiasza 2:37.

Prorocy, pokładanie nadziei w ludziach traktują, jako brak zaufania do Boga, jako odwrócenie się od Stwórcy. Dlatego psalm 146 zaraz po ostrzeżeniu, by nie pokładać ufności w ludziach pisze:

„Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim” – Psalm 146:5.

Krzysztof Król

P.S. Czy wolno modlić się do obrazów? => za darmo  SzokWiedzy.pl

Photo credit: DonkeyHotey via Foter.com / CC BY