2 Responses to “Nie ma trójcy, nie ma dwubóstwa”

• 

  mariusz on 19 kwietnia 2015

  Tak mówi Wszechmogący JAHWEH:

  JA, JAHWEH, mam czasami ochotę zwymiotować. Jak wielu nienawidzi MOJEGO Imienia? Ci, którzy nawołują do mnie w swoich letnich modlitwach przed pójściem spać, upierający się, by nazywać MNIE „PANIE”, odmawiający nazywania MNIE MOIM Świętym Hebrajskim Imieniem. Mówię teraz do tych, którzy znają prawdę o MOIM Świętym Imieniu, a także o Imieniu MOJEGO Syna, JAHUSZUA ha MASZIJACH. JAK ŚMIECIE zwracać się do MNIE chociażby ‚PANIE’, gdy przez resztę dnia zapominacie o MNIE? JAK ŚMIECIE drwić ze MNIE, kiedy nie robicie NICZEGO, co wam mówię? JA, JAHWEH, powiadam teraz tym, którzy zapierają się MOJEGO Imienia i odmawiają używania go: Jak, oh, jak możecie? Jeśli jesteście wypełnieni MOIM Drogocennym Duchem, jak twierdzą wasze usta, jak możecie odrzucać samo MOJE Imię?! Imię BOGA, któremu jak twierdzicie, oddajecie cześć, Imię BOGA, którego Duch mieszka w was, jak to sami oświadczacie.
  https://www.amightywind-proroctwa.com/polishwebsite/proroctwo_jakie_jest_moje_imie.html

• 

  Tomasz on 27 kwietnia 2015

  Fajny artykuł, ale brak tu słowa wyjaśnienia jak etymologia widzi wyjaśnienie słowa – ‚bóg’.

  Jednym z hebrajskich odpowiedników słowa „Bóg” jest wyraz ʼEl, który znaczy „potężny; silny” i może się to tyczyć do np: silnych mężczyzn, czy osób sprawującymś nad kimś formalną władzę (władców, królów), lub potężnych sił i zjawisk przyrody, czy istot duchowych, jak: anioły, demony, czy Boga Najwyższego. Ba! Nawet nałogi kalające człowieka (np: obżarstwo, alkoholizm itp.) są wymienione w biblii jako „bogowie”, gdyż ciężko się człowiekowi z nich wyzwolić, gdyż maja nad nim pewną władzę.

  Czyli słowo (Bóg = bóg) oznacza ‚kogoś lub coś’ potężnego w mocy i mające władzę nad człowiekiem.
  Zatem, słowo „bóg” to tytuł oznaczający przydomek danej osoby, lub zwrot grzecznoścowy, – wskazujący na potęgę, moc i władzę, oraz na określenie zjawiska przyrodniczego oznaczającego się tymi cechami. Nie jest to więc żadne imię Boże, – jak to wielu usiłuje sugerować.

  Natomiast co do imienia Bożego…
  Dzis pierwotne brzmienie imienia Bożego jest nieznane. Zresztą nie jest to najważniejsze, gdyby bowiem tak było, Bóg postarałby się o to, żeby zostało dla nas zachowane. Ważne jest natomiast posługiwanie się imieniem Bożym zgodnie z jego zwyczajowym brzmieniem w językach narodowych, co zresztą było by logiczne, gdyż według relacji biblijnej, to sam Bóg ‚pomieszał ludzom języki’ gdy Ci budowali wierze Babel, a co za tym idze – wymowa tegoż imienia w każdym języku była by inna. Podobnie jak nasze ludzkie imiona różnie brzmią w językach narodowych. W języku polskim od tysiąca lat imię Boga brzmi JEHOWA, natomiast dziwnym trafem od XIX wieku rozpowszechnia się formę JAHWE, która to po drugiej połowie XX wieku (po Soborze Watykańskim II), rozprzestrzeniła się całkowicie wypierając formę JEHOWA z polskiego słownictwa, i na siłę usiłuje się teraz tłumaczyć, iż ta forma jest poprawniejsza od poprzedniej.
  W dzisiejszych czasach „imię” to nazwa osoby, nie ujawniająca cech tej osoby. Ale w dawnych czasach imię było nie tylko nazwą, ale i informacją o tej osobie. Nie inaczej jest z Bogiem Najwyższym – Stworzycielem. Jego imię też zawiera informację o tej Istocie Boskej. Cóż zatem oznacza?
  Ciekawą sprawą jest etymologia imienia Bożego w formie tetragramu JHWH, który w języku hebrajskim pisze się יהוה.
  Imię to jest kauzatywną, niedokonaną formą hebrajskiego czasownika hawah′ (יהוה), oznaczającego „stać się [kimś], zaistnieć, wszcząć działanie”.
  Gdy Mojżesz zapytał się Boga jakie jest jego imię, ten odpowiedział hebrajskim zwrotem: ʼEhjéh ʼAszér ʼEhjéh, nieraz tłumaczonym na „JESTEM, KTÓRY JESTEM”. Ale warto jednak zauważyć, że hebrajski czasownik hajáh, od którego pochodzi ʼEhjéh, nie oznacza po prostu „być”, ale raczej „stawać się” lub „okazywać się”. Nie jest to zatem nawiązanie do istnienia Boga, lecz do tego, kim On zamierza się stać wobec innych. Oznacza Boga w czynnym działaniu.
  Nie chodzi więc o samo słowo imienia Bożego, JAK ono brzmi, bo przecież w każdym języku inaczej by to się wymawiało, – ale CO to imię oznacza, – jego sens.

  Skoro:
  – BÓG oznacza – „potężny, silny, posiadający potęgę, moc i władzę”
  – JHWH (Jehowa, Jahwe) oznacza – „posiadający czynne działanie twórcze, realizatorskie” [Stwórca, Prawodawca, Opiekun, Obrońca, itd.]

  Czyż nie brzmi to podobnie do tego co napisano o Bogu w Biblii? (PNŚ)
  „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone”. (Objawienie 4:11)
  „mówiąc: „Dziękujemy tobie, Jehowo Boże, Wszechmocny, któryś jest i któryś był, ponieważ wziąłeś swą wielką moc i zacząłeś królować.” (Objawienie 11:17)
  „Jehowa jest nieskory do gniewu i potężny w mocy…” (Nahuma 1:3)

  Czyli określenie BÓG JHWH (Jehowa, Jahwe) oznaczałoby mniej więcej: – „potężny, silny, mający władzę, potęgę i moc” – „Stworzyciel wszystkiego co zaistniało i co ma zaistnieć, posiadający czynne działanie twórcze, realizatorskie – kreator wydarzeń.”
  A zatem imię Boże wskazuje, iż Bóg jest stwórcą wszystkiego we wszechświecie i że urzeczywistni każdy swój zamiar.

  Konkordancja Biblii według Stronga:

  https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/Lexicon.cfm?strongs=H410
  https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?Strongs=H03068&t=KJV
  https://www.blueletterbible.org/lang/lexicon/lexicon.cfm?strongs=H1961&t=KJV