Miłość do jednej kobiety

Posted on Maj 17th, 2015 in wiara

Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy jak wyglądało życie w dawnych czasach.

Na przykład w czasach, kiedy Abraham dostał od Boga polecenie opuszczenia miasta rodzinnego i udania się w nieznane.

Opuszczenie i życie poza własną społecznością było szaleństwem z punktu widzenia zwykłego człowieka. Każdy, kto znalazł się na obcej ziemi mógł być złapany i zmuszony do niewolniczej pracy. Tracił wówczas cały swój majątek a także żonę i dzieci.

Z tego powodu każdy trzymał się swojej społeczności i swojego pana a ten w zamian chronił swoich poddanych. Faktycznie, więc każdy był komuś podległy i komuś służył. Bóg wyprowadzając Abrama z Ur czynił go niezależnym od tamtejszego władcy, ale jednocześnie narażał go na zniewolenie przez innych.

Abram posiadał dość męskiej służby by móc się bronić przed większością wrogów. Był odważy i nie wahał się walczyć z wrogiem, gdy miał dość sił by wygrać.

Poznaj relację z pewnej wojny:

„Uprowadzili również Lota, bratanka Abrama, wraz z dobytkiem – był on bowiem mieszkańcem Sodomy. Jeden ze zbiegów przybył, aby powiedzieć o tym Abramowi Hebrajczykowi, który mieszkał w pobliżu dębów pewnego Amoryty, imieniem Mamre, brata Eszkola i Anera, sprzymierzeńców Abrama.
Abram, usłyszawszy, że jego krewny został uprowadzony w niewolę, dobrał sobie trzystu osiemnastu najbardziej doświadczonych spośród służby swego domu i rozpoczął pościg aż do Dan. Podzieliwszy swych ludzi na oddziały, nocą napadł wraz z nimi na nieprzyjaciół i zadał im klęskę. A potem ścigał ich aż do Choby, która leży na zachód od Damaszku. W ten sposób odzyskał całe mienie. a także sprowadził na powrót Lota wraz z jego dobytkiem, kobietami i sługami.” Rodzaju 14:12-16

Abram dysponując siłą i mądrością potrafił stawić opór wrogowi, dlatego też większość miejscowych władców nie zadzierała z nim. Były tylko dwa przypadki, kiedy Abram nie był w stanie, dorównać siłą.

Pierwszy to przypadek faraona w Egipcie, bez zbędnych szczegółów wiemy, że faraonowie należeli do wielkich i bardzo silnych władców a drugi przypadek to Abimelek, który także dysponował ogromną siłą i dlatego nie liczył się z Abramem. Kiedy zapragnął ożenić się z Saraj to nie negocjował z Abramem, o którym myślał, że jest jej bratem tylko wysłał swoich ludzi i zabrał ją do siebie. Abram sam nie był w stanie walczyć z tak potężnym królem, ale tak samo jak w przypadku faraona z pomocą przyszedł mu Bóg. Wszystko skończyło się dobrze a Abimelek wiedząc, że Bóg wspiera Abrama zaczął mu bardzo sprzyjać.

Bóg zmienia imię Abrama na Abraham a on żyje spokojnie przez nikogo nie niepokojony. Abraham ma już 85 lat i nadal nie ma potomka gdyż Sara jest bezpłodna.

Co więc robi?

Nic.

Większość mężczyzn posiadając takie bogactwa i wpływy wzięłaby sobie drugą a może i trzecią żonę. Mając niewolnice mógł mieć cały harem, co nikogo by nie zdziwiło i tak wszyscy byli na jego utrzymaniu i pod jego opieką. On jednak jest całkowicie wierny jednej kobiecie i mimo że nie ma potomka dochowuje jej wierności. To Sara dochodzi do wniosku, że skoro ona nie może dać potomka to niech inna kobieta mu go da i proponuje swoją niewolnice na drugą żonę dla Abrama.

Dopiero teraz on wyraża zgodę i w wieku 86 lat doczekał się swojego pierwszego syna.

Dlaczego o tym piszę?

Ponieważ uważam Abrahama za wzór nie tylko sługi Bożego, ale także wiernego męża. Był człowiekiem odważnym, ale nie brawurowym, kiedy miał dość sił walczył a kiedy był za słaby polegał tylko na Bogu. To jest postawa prawidłowa i wzór dla nas.

Czy Abraham miał inne żony?

Tak jedną, ale dopiero po śmierci Sary. Dopóki żyła jego pierwsza żona był jej wierny a gdy zmarła wziął sobie za żonę Keturę.

„Abraham poślubił jeszcze drugą kobietę, imieniem Ketura. Ona to urodziła mu Zimrana, Jokszana, Medana, Midiana, Jiszbaka i Szuacha.” – Rodzaju 25:1,2

W sumie, więc Abraham miał ośmiu synów. Jednak dopóki żyła Sara była w jego życiu tą jedyną i najważniejszą. Wziął drugą żonę tylko na prośbę Sary a gdy go poprosiła o to by ją odprawił, to dał tej drugiej rozwód. Później też nie wziął sobie kilku żon, lecz tylko jedną tak, by i ona czuła się tą jedyną i wyjątkową.

To powinien być wzór dla nas mężów by nie tylko dochować wierności naszym żoną, ale także okazać im szacunek i miłość.

Bierzmy wzór z Abrahama!

Krzysztof Król

źródło: pomazancowy.blogspot.com

Formularz z NeTeS

Photo credit: jonathan.leung / Foter / CC BY-SA