Kolejny dowód na nieistnienie Trójcy Świętej

 Trójca

W artykule „śmiałe wyznanie: śmierć trójcy” pokazaliśmy wersety biblijne, które mówią, że nie ma Trójcy, że Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty to osobne postacie duchowe.

Katolicyzm i wiele innych religii uczy, że te Postacie stanowią jedną całość, są jednym Bytem.

W wymienionym artykule udowodniliśmy niższość Ducha Świętego nad Bogiem Ojcem i Bogiem Synem, czyli nie może być Trójcy skoro jedna z Postaci jest niższa od innych.

Dzisiaj pokażę wersety, w którym Chrystus dobitnie mówi, że został posłany przez Boga Ojca:

Łukasza 4:4

„On zaś powiedział do nich, że I innym miastom ogłosić dobrą nowinę im trzeba o Królestwie Boga, bo na to wysłany zostałem”.

Łukasza 10:16

„Słuchający was mnie słucha i odrzucający was mnie odrzuca, zaś mnie odrzucający odrzuca Tego, który wysłał mnie”.

Zwróć uwagę na słowa: „wysłany zostałem”, „Tego, który wysłał mnie”.

Chrystus sam przyznał, że został wysłany. Gdyby sam był Bogiem w jednej postaci, jak twierdzą katolicy, to nie robiłby z siebie kabaretu.

Nie ośmieszałby Słowa Bożego, nie ośmieszałby Siebie i Swojego Ojca.

Nie mówiłby, że sam siebie posyła – „bo na to wysłany zostałem”.

Biblia jest poważną księgą, dlatego jeżeli pisze, że Chrystus został wysłany, to innymi słowy jest wysłannikiem. Ktoś musiał Go posłać, do realizacji zadania.

Zawsze wyższy w hierarchii posyła niższego w hierarchii o czym mówi Pismo:

Jana 13:16
„Amen, amen, powiadam wam: nie jest niewolnik większy od pana jego, ani wysłannik większy od tego, który posłał go”.  

Skoro wysłannik nie jest większy od tego, który go posłał, to Chrystus nie może być większy, ani równy Bogu Ojcu.

W hierarchii jest niżej od Boga Ojca.

Skoro tak mówi Pismo i sam Chrystus, to znaczy, że głoszona doktryna Trójcy nie istnieje.

Bóg Ojciec to osobna postać, Syn Boga to osobna Postać, a Duch święty to osobny Byt(y).

. . ekonomia Robert Brzoza

P.S. Czy wolno modlić się do obrazów? => Bezpłatnie

Formularz z NeTeS



Foto: „Gloucester Cathedral (Holy Trinity)” (CC BY-SA 2.0) by hugh llewelyn

21 Responses to “Kolejny dowód na nieistnienie Trójcy Świętej”

  • Krzysztof on 18 grudnia 2016

    Nie wierzę w trójcę, jest to nauka niebiblijna, tylko nie zgodzę się na twierdzenie że duch święty jest bytem.Osobiście rozumiem istnienie ducha świętego jako czynnej siły sprawczej Boga, Jego działaniem w ściśle określonym celu. A także jako czysty święty sposób myślenia uwidoczniony w postępowaniu dzięki wsparciu Boga. Co ma Pan na myśli twierdząc że duch święty jest bytem? Bytem czyli osobą? Jak może Pan to wykazać na podstawie Biblii?

  • Grzegorz on 18 grudnia 2016

    Po pierwsze dyskutowanie nad jednością lub rozdzielnością bytów bożych jest jak morska piana na brzegu oceanu – nic nieznaczące wobec jego głębi.
    „Posłanie” nastąpiło w czasie, gdy ludzie boskiej wiary uciskani byli przez obcych i żyli w skostniałych strukturach komformistycznego społeczeństwa targanego dylematami tożsamości religijnej i światopoglądowej. Warstwy ubogie były bardzo liczne. Do tego brak było, płynącego „z góry” , jasnego przekazu dotyczącego interpretacji kanonów wiary w czasach ekspansji hellenistycznej kultury zreinterpretowanej nadto przez późnorzymskie imperium. Stronnictwa faryzeuszy, zelotów i inne ścierały się na wielu płaszczyznach dyskursu społecznego.
    Dobra nowina nie ogniskowała się na aspekcie symboliki boskości lecz na interpretacji uznanych praw boskich w duchu miłosci Boga i bliźniego. Na wskroś humanistyczna przez wprowadzenie pierwiastka ludzkiego w bogu-człowieku, obejmowała w ujęciu długofalowym przede wszystkim prawdy wiary dotyczące odnowy moralnej. Chrystus „interpretował na nowo” znane przykazania i jak sam twierdził „nie przychodzę by ustanawiać nowe prawa”.
    Po drugie takie rozumowanie to czysta sofistyka „maluczkich”.
    Skupianie się na interpretacji wybranych słów kierowanych przez mówcę do słuchaczy prowadzi interpretatora na manowce o ile zapomni, że świadomy orator używa, dla osiągnięcia zakładanego efektu, słów prostych, zrozumiałych dla odbiorcy a jednocześnie przekonujących go do idei przekazu.
    Skoro zanurzeni jesteśmy w świecie filmowego fantasy odwołam się do problemu komunikacji pomiędzy „cywilizacją wyżej rozwiniętą” a „rasą ludzką” – dla widza zrozumiałym jest i akceptowalnym, że to „Oni” muszą nadludzkimi umiejętnościami zniżyć się do naszego poziomu i komunikować swoje przesłanie „po naszemu”. Wszelkie wnioskowanie o rzeczywistej konstrukcji bytów do nas przemawiających jest w tym wypadku oczywiście ułomne.

  • Robert on 18 grudnia 2016

    Wersety biblijne to nie są wybrane słowa.
    Stanowią całość Biblii.
    Jeżeli Pan broni trójcy, to nie można tego zrobić wywodem filozoficznym.
    Proszę sięgnąć po Biblie i wskazać werset, gdzie jest słowo „trójca”.
    Skoro jest ważna w katolicyzmie, to na pewno musi być to słowo…

  • Robert on 18 grudnia 2016

    Krzysztof,
    to jest temat na osobny artykuł.
    Z Biblii wynika, że pod słowem Duch św, posyłani są aniołowie.
    Różne są konteksty działalności Ducha św.

  • rwasie on 18 grudnia 2016

    Księga Rodzaju 1:1 Na początku stworzył Bóg niebo i ziemie.
    Księga Rodzaju 1:26 Zatem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka
    na wyobrażenie nasze, według podobieństwa
    naszego; …

    W orginalnym języku hebrajskim słowo Bóg w tych wersetach występuje jako Elohim (dosł. Bogowie; hebr. אֱלֹהִים) w liczbie mnogiej. Elohim jest zawsze używane w Biblii w odniesieniu do Boga Stwórcy.

    Warto jeszcze zaznaczyć, że w języku hebrajskim liczba mnoga zaczyna się od trzech lub więcej.

    https://www.blueletterbible.org/

  • Przemek on 19 grudnia 2016

    Stwierdzenie ” nie jest wiekszy od Pana” wcale nie neguje rownosci. Jezeli Jezus bylby mniejszy od Boga to powiedzial by „Mniejszy jest wyslannik od tego ktory go poslal :)”

  • Robert on 19 grudnia 2016

    Przemek,
    nie ma równości, ponieważ Chrystus wiele razy na kolana modlił się do Boga Ojca.
    Gdyby był równy Bogu Ojcu, to nie wykonywałby takich gestów.

  • Michał on 19 grudnia 2016

    Pierwszy cytat pochodzi chyba z Łukasza 4:43 a nie „4:4”.

    Jeśli chodzi już o tezę z artykułu to sam fakt że Trójca Święta został wprowadzona na soborze zwołanym przez cesarza Konstantyna może już wiele powiedzieć. Nie jestem pewien czy KK po tylu set latach jest w stanie zmienić ten dogmat.

  • Jakub on 1 marca 2017

    Witam, czytałem ciekawy artykuł o tym, że nawet symbole, którymi posługują się wierzący w Trójcę – nie mają nic wspólnego z Biblią. Oto link do tej ciekawej argumentacji (poniżej) ;

    https://blog.antytrynitarianie.pl/symbole-trojcy/

    Pozdrawiam i obiecuję, że czasami będę tu wracał bo tematyka jest całkiem interesująca.

  • Albatros on 4 marca 2017

    Panie Robercie, czy Jezus na pewno powiedział te słowa , których używa kosciół na mszach?
    Jan 6,
    54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.

  • Robert on 4 marca 2017

    Albatros

    Tak to są słowa Chrystusa.
    Jest to nakaz celebrowania śmierci Chrystusa.
    Wtedy przy skromnym posiłku spożywamy, czerwone wino i jemy chleb na zakwasie.

  • Andrzej on 24 kwietnia 2017

    Mam fragment związany z trójcą z Mateusza 28:18-20 A Jezus powiedział im:
    Otrzymałem wszelką władzę na niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody. Chrzcijcie je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
    I jeszcze jeden fragment z Marka 3:28-29 Zapewniam was: wszystkie grzechy będą odpuszczone, nawet bluźnierstwa, jeśliby zbluźnili. Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie otrzyma nigdy odpuszczenia, ale zawsze będzie winien grzechu.

  • Robert on 25 kwietnia 2017

    Andrzej,

    Krzysztof napisał w tym temacie trzy artykuły.
    Tu jest jeden z nich – https://www.jeszu.pl/2014/12/zanurzajac-ich-w-imie-moje-mateusza-2819.html
    Zachęcam do głębszej analizy.

  • Sylwia on 30 sierpnia 2017

    Bóg jest unikalnie jeden, a Jego imię brzmi Jahwe. Jednak jest On również trójjedyny – jest Ojcem, Synem i Duchem. Jest to tajemnica. W rzeczywistości jest to tajemnica tajemnic. Będąc wobec Boga tak małymi i ograniczonymi, my ludzie nie możemy tego zrozumieć do końca. A tym bardziej nie możemy tego w pełen sposób zdefiniować. Wiele rzeczy związanych ze sprawą życia wykracza poza ludzkie pojmowanie. Ludzie mogą mieć o nich jedynie pojęcie ogólne. Na przykład, chociaż mamy życie w naszym ciele fizycznym, nikt nie może wyjaśnić go dokładnie, ponieważ życie jest tajemnicą. Ponadto jest w nas duch, jest to jeszcze większa tajemnica. Nikt nie może podać pełnego wyjaśnienia tego, czym jest życie człowieka i duch człowieka. Nie jesteśmy w stanie pojąć tej stosunkowo małej tajemnicy, jaką jest człowiek, nie mówiąc już o wielkiej tajemnicy Trójjedynego Boga-Ojca, Syna i Ducha.
    Pismo w wielu przypadkach i na wiele sposobów mówi nam, że Bóg jest unikalnie jeden. Zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie, jest wiele fragmentów, które wyraźnie i konkretnie mówią nam, że Bóg jest tylko jeden. Pierwszy List do Koryntian 8,4 mówi: „Nie ma żadnego innego Boga oprócz Jednego”, a Księga Izajasza 45,5 mówi: „Ja jestem Pan i nie ma innego, oprócz Mnie nie ma Boga”, Psalm 86,10 mówi: „Ty jedynie jesteś Bogiem”. To że Bóg jest jeden, jest wyraźnym i konkretnym objawieniem Pisma. Jest to również fundamentalna i ostateczna zasada.
    Niektórzy być może zapytają: „Skoro Bóg jest tylko jeden, to dlaczego w Księdze Rodzaju 1,26 mówił o Sobie „My”? I dlaczego powiedział Nasz obraz? Odpowiedź jest następująca: „On jest Trójjedynym Bogiem. Jest On jeden, a jednak trzech – Ojciec, Syn, Duch.”
    W Księdze Izajasza 6,8 Bóg mówi: „Kogo mam posłać? Kto by nam poszedł?”. Bóg mówi o Sobie z jednej strony „Ja”, a z drugiej „My”. Dowodzi to, że Ja równa się My, a My równa się Ja. Ja i My są tym samym. Jaki więc jest Bóg, pojedynczy, czy mnogi? Jeśli powiesz, że jest mnogi, to on powie „Ja”, jeśli powiesz że pojedynczy, to on mówi „My”. Jest to tajemnicze i trudne do zrozumienia. Przyjmujemy więc objawienie biblijne takim, jakie jest.

  • Robert on 30 sierpnia 2017

    Sylwia

    1 – Biblia wyraźnie pisze, że nie ma trójcy. Syn Boga i Bóg Ojciec to dwie postacie duchowe.
    Według trójcy to jedna postać.
    Czy zgadzasz się z tym?

    2 – Podajesz wersety, które mówią o Bogu. Jednak zarówno Chrystus jak i Ojciec to Bogowie. Weź to proszę pod uwagę i jeszcze raz przeanalizuj te wersety.

  • Sylwia on 3 września 2017

    Ewangelia Mateusza 28,19 mówi: „Chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Pan wyraźnie mówi tu o trzech- Ojcu, Synu i Duchu. Kiedy jednak mówi o imieniu Ojca, Syna i Ducha, imię, które jest tu użyte, występuje w tekście oryginalnym w liczbie pojedynczej. Znaczy to, że chociaż Ojciec, Syn i Duch są trzema, to jednak imię jest jedno. To właśnie jest rozumiane przez wyrażenie trój-jeden lub trójjedyny.
    Drugi List do Koryntian 13,13 mówi: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi”. Wspomniane są tu trzy rzeczy: łaska, miłość i społeczność. Przedstawia to przyczynę, dla której Bóg jest trójjedyny: jest taki po to, aby mógł udzielać Siebie w nas, wpracowywać Siebie w nas, byśmy mogli się Nim radować i aby był On dla nas wszystkim. Miłość Boża, tj. miłość Ojca, jest źródłem. Łaska Chrystusa tj. łaska Syna, jest wypływaniem miłości Ojca. Natomiast społeczność Ducha Świętego jest wpływaniem w nas łaski Syna wraz z miłością Ojca, byśmy mogli z nich korzystać. Społeczność Ducha Świętego w naszym wnętrzu jest transmitowaniem w nas łaski Syna. Natomiast łaska Syna w nas jest po prostu smakowaniem i kosztowaniem miłości Ojca. Miłość Ojca jest źródłem, łaska Syna, jest przejawem, a społeczność z Duchem Świętym jest transmisją, przekazywaniem łaski Syna wraz z miłością Ojca do naszego wnętrza. W rezultacie wszystko z tych trzech Osób- Ojca, Syna i Ducha- staje się naszym wewnętrznym udziałem.
    Miłość Ojca, łaska Syna i społeczność Ducha Świętego nie są trzema różnymi rzeczami, lecz trzema etapami jednej rzeczy, którą możemy posiadać i z której możemy korzystać. Podobnie Ojciec, Syn i Duch nie są trzema Bogami, lecz trzema etapami jednego Boga, które możemy posiadać i z których możemy czerpać.

  • Robert on 4 września 2017

    Sylwia

    Co do Mateusza to nawet źródła katolickie mówią, że tekst został sfałszowany:
    https://www.jeszu.pl/2015/05/chrzest-w-imie-ojca-i-syna-i-ducha.html

    Do Koryntian przedstawiłaś własną filozofię, która nie została napisana, tylko przez ciebie dowolnie, na swój prywatny sposób zinterpretowana.

  • Sylwia on 22 września 2017

    Przytoczę jeszcze wyjaśnienie Trójcy ze strony https://www.zajezusem.com , gdzie moim zdaniem jest to dobrze wyjaśnione.

    „Bóg w Trzech Osobach, Trójca Święta

    Określenie Trójca Święta (umowne słowo określające Boga w trzech równych sobie Osobach; Ojca, Syna i Ducha Świętego) nie występuje w Piśmie Świętym, lecz niepodważalnie wynika z Jego treści – najczęściej przywoływane fragmenty pokazujące boskość Jezusa oraz trójosobowy aspekt Boga możesz przeczytać, klikając tutaj.

    Co Pismo Święte mówi na temat poszczególnych boskich osób:

    1). Osoba Boga Ojca.

    Ojciec nie zawdzięcza Swego bytu nikomu. Jest „samoistny” i nieskończony w swej istocie i doskonałości. Był od początku; zanim powstał czas, mądrość, aniołowie, okręgi niebieskie, rzeczy widzialne i niewidzialne (Objawienie Jana 1:8 / Objawienie Jana 21:6). Tylko On sam, może w pełni rozumieć Swą istotę, dlatego jest bytem i absolutem sam w sobie. Jest duchem (Jana 4:24 / 2 Koryntian 3:17) nie posiada więc ciała, kształtu, nie jest ograniczony czasem, przestrzenią, materią, nie jest związany grzechem ani chorobą. Jest niewidzialny, nieśmiertelny, czysty, bez zmiennych ludzkich uczuć (1 Tymoteusza 1:17 / Hebrajczyków 1:11). Jest Światłością (1 Jana 1:5 / Mateusza 5:48) i przebywa w światłości niedostępnej dla śmiertelnego człowieka (1 Tymoteusza 6:16). Jest najczystszą, najświętszą i najwspanialszą z istot, która nigdy się nie zmienia (Malachiasza 3:6 / Jakuba 1:17). Jest Miłością (1 Jana 4:7-10), dlatego ma upodobanie w tym co stworzył (1 Mojżeszowa 1:31). Jest najbardziej kochającą, łaskawą, miłosierną i współczującą z istot (Izajasza 49:14-15 / Jana 3:16), cierpliwą, pełną dobroci, miłości i prawdy. Nienawidzi jednak grzechu (Psalm 5:5-7), jest doskonale sprawiedliwy w wykonywaniu wyroków, a w sądach straszny (Nahuma 1:1-6 / 2 Piotra 2:4-9). Dlatego winnego nie oszczędza (Psalm 145:17-20). Nie chce jednak, by Jego stworzenie zginęło lecz by było szczęśliwe.

    Jest suwerennym władcą nad wszystkimi Swoimi stworzeniami. Używa ich według Swej woli, robi dla nich i z nimi cokolwiek chce. Jest ponad stworzeniem, dlatego nie jest zależny od niego (Mateusza 3:9). W związku z tym, że całe stworzenie jest dziełem Boga, ma On do niego pełne prawo (Izajasza 29:16 / Izajasza 45:9-13 / Jeremiasza 18:1-6). Również całe stworzenie jest przed Nim odpowiedzialne za szafowanie powierzonymi dobrami (1 Mojżeszowa 1:26-31 / Izajasza 43:21 / Mateusza 25:14-30). Jest odwiecznym i prawdziwym Ojcem dla Syna (Kolosan 1:15), który był z Nim od początku. Jako odwieczny plan, Ojciec przekazuje wszystko Synowi (Jana 3:35 / Jana 5:20-27 / Hebrajczyków 1:1-14 / Izajasza 9:5-6), który poprzez ofiarę Nowego Przymierza, ratuje (zbawia) człowieka od wiecznego potępienia (Hebrajczyków 10:1-18 / 1 Jana 5:9-12). Władza ta, powróci jednak do Ojca kiedy nastanie koniec (1 Koryntian 15:24-28). Dzięki Jezusowi i Jego zastępczej ofierze, Ojciec uznaje nas (akceptuje) i daje poczucie wartości (Efezjan 3:14-19).

    2). Osoba Jezusa Chrystusa.

    Określenie Pan Jezus Chrystus jest poprawnym imieniem w Nowym Testamencie. Nigdy nie odnosi się to imię do Ojca lub Ducha Świętego, dlatego należy ono wyłącznie do Syna Bożego Jezusa Chrystusa (Rzymian 1:1-5). Pan Jezus w odniesieniu do świętej i wiecznej natury jest jedynym Bożym Synem, ale w odniesieniu do Jego ludzkiej natury jest „synem człowieczym” (Hebrajczyków 1:1-14). Z tego powodu uznany jest zarówno jako Bóg i człowiek – co pokrywa się z w proroctwem Izajasza (Izajasza 7:14 / Mateusza 1:20-23), który zapowiadał o przyjściu „Emmanuel” (w tłumaczeniu Bóg z nami). Chodzi tutaj o Boga, który przyjmując pełne cechy człowieka (z wyjątkiem grzechu), przyszedł w ciele i przebywał z nami na ziemi (Jana 1:14 / Jana 1:9-11 / Jana3:13).

    Mateusza 1:22-23
    …(22) A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: (23) Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy: Bóg z nami.

    Ponieważ imię Emmanuel obejmuje zarówno Boga jak i człowieka (w jednej osobie), tytuł Syn Boży określa Jego boskość, a tytuł Syn Człowieczy Jego człowieczeństwo. Z tego też powodu tytuł Syn Boży odnosi się do porządku wieczności (Kolosan 1:15-17), a tytuł Syn Człowieczy do porządku czasu (Mateusza 1:21-23). Dlatego naruszeniem doktryny Chrystusa jest stwierdzenie, że zaczerpnął On tytuł Syna Bożego jedynie z faktu wcielenia lub z powodu Jego związku z dziełem odkupienia (Hebrajczyków 1:1-13). Z Biblii dowiadujemy się, że Pan Jezus był jeszcze przed stworzeniem świata (Przypowieści Salomona 30:4-6 / Hebrajczyków 1:1-4 / Jana 1:1-18 / Micheasza 5:1), zanim powstał czas, mądrość, okręgi niebieskie, a więc rzeczy widzialne i niewidzialne. Dlatego zaprzeczenie, że Ojciec jest prawdziwym i wiecznym Ojcem, i że Syn jest prawdziwym i wiecznym Synem, jest zaprzeczeniem związku (relacji) w osobie Boga i nauki Pisma Świętego. Jezus występuje teraz przed Ojcem jako nasz reprezentant [Pośrednik (Efezjan 2:18-20 / Hebrajczyków 9:24)] i nadaje tażsamości (Efezjan 2:18-22).

    Kolosan 1:15-20
    …(15) On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, (16) ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. (17) On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, (18) On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, (19) ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości (20) i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego.

    3). Osoba Ducha Świętego.

    Duch Święty jest trzecią Osobą istoty Boga w Trójcy. Jest osobą posiadającą boską naturę, podobnie jak Ojciec i Syn (Mateusza 28:19-20). Nosi boskie imiona [Duch Boży (1 Mojżeszowa 1:1-2 / Rzymian 8:8-9)], ma właściwości Boga [wszechwiedzę, wszechobecność, wszechmoc (Jana 14:23-26)] i jest traktowany jako Bóg (Jana 4:24 / Dzieje Apostolskie 5:3-4). Duch Święty jest osobą, bo działa jak osoba; czyli uczy, przekonuje, powołuje, wspiera i mówi (Marka 13:11 / Łukasza 12:12 / Jana 14:26). Ponadto ma cechy charakterystyczne osoby [wolę, rozum, emocje (Efezjan 4:30)], oraz przedstawiony jest przez Pana Jezusa jako osoba (Jana 16:7-15).

    W Starym Testamencie jest uwidoczniony jako Stwórca i Ten, który namaszczał proroków, przemawiając przez ich usta. Pod Jego natchnieniem spisane zostały Księgi Starego i Nowego Testamentu. Duch Święty objawiał (i wciąż objawia) wolę Boga, przyszłe wydarzenia i pouczenia. Uczestniczył w poczęciu Pana Jezusa, chronił Go, a następnie namaścił do publicznej służby. Posilał Go na pustyni podczas kuszenia, w trakcie codziennych prób i doświadczeń. Towarzyszył Mu Swą mocą podczas uzdrowień, wskrzeszań z martwych i innych nadprzyrodzonych znaków i cudów. Posilał Pana Jezusa w Ogrójcu i w Jego drodze na Golgotę. Również w Duchu Świętym Jezus został przywrócony do życia.

    „Nowa era” Jego działania została zapoczątkowana wylaniem Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy (Dzieje Apostolskie 2:1-13). Od tego momentu, każdy kto w pokucie (pod wpływem przekonania Ducha), prawdziwie upamięta się i nawróci, otrzymuje Go (1 Koryntian 6:19) podczas swych duchowych narodzin (Jana 3:1-8) – [obietnica Ojca (Łukasza 11:9-13)]. Moment ten jest początkiem nowego życia w jedności z Bogiem, w którym Chrystus (przez społeczność Ducha) wytwarza w nas owoce (Galacjan 5:22-23) i dostarcza mocy (1 Koryntian 2:4-5), utrzymującej nas w świętości, posłuszeństwie i służbie dla Bożej chwały.

    Osobista społeczność (relacja, związek, więź) z Bogiem przez Ducha Świętego, jest podstawą życia prawdziwego chrześcijanina (2 Koryntian 6:11-18 / 1 Jana 1:1-10) i jednym z największych Bożych darów. Dzięki Duchowi Świętemu jesteśmy w stanie zaistnieć jako dzieci Boże, praktykować życie chrześcijańskie, zrozumieć charakter Boga i Jego wolę (Jana 16:13-15 / 1 Koryntian 2:11-14). Posiadanie w sobie Ducha Świętego jest również warunkiem zbawienia.

    Rzymian 8:9-11
    …(9) Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie jest jego. (10) Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. (11) A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha swego, który mieszka w was.

    Ponieważ osoby Ojca, Syna i Ducha Świętego istnieją w stanie jedności jest tylko jeden Bóg i jedno Jego imię (Galacjan 3:19-20 / Kolosan 1:15-19). Oznacza to, że:

    • Syn jest w Ojcu, i Ojciec jest w Synu – w odniesieniu do relacji (Jana 17:21-23 / 1 List Jana 2:22-24).

    • Syn jest z Ojcem, i Ojciec jest z Synem – w odniesieniu do wspólnoty (Jana 17:9-11 / Jana 10:27-30).

    • Ojciec nie pochodzi od Syna, ale Syn pochodzi od Ojca – w odniesieniu do autorytetu (Kolosan 1:15 / Hebrajczyków 1:3 / 1 Koryntian 15:27).

    • Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna – w odniesieniu do swej natury, ralacji i współdziałania (Jana 15:26 / Jana 14:26).

    Stąd też; żadna z osób w Trójcy nie istnieje oddzielnie, ani nie działa oddzielnie lub niezależnie od siebie (Jana 5:17-30 / Jana 8:16-20 / 1 Mojżeszowa 1:26 / Przypowieści Salomona 30:4), stanowiąc jedność i nierozłączność tak w swoim działaniu jak i w osobie Boga (Jana 10:28-30 / Jana 14:6-11), choć ich funkcje są odmienne (Jana 15:1-2). Dlatego gdy chodzi o tożsamość, istniejący w jedności Ojciec, Syn i Duch Święty (osobowo) nie są identyczni. Ojciec jest Ojcem, Syn Synem, Duch Święty, duchem pochodzącym od Ojca i Syna (Jana 15:26 / Jana 14:26). Tak więc osoby boskie w Trójcy są indywidualnymi osobami; Każda z nich ma swoje imię, kocha, mówi i czyni rzeczy, które może tylko Bóg. Żadna z Nich nie została stworzona ani uczyniona, istniejąc na równi jako „osobowy byt” posiadający atrybuty boskości, mocy (Mateusza 28:18-20) i chwały (Jana 17:24).

    Koncepcja ta jest dla ograniczonego ciałem i umysłem człowieka sprawą niezrozumiałą, ponieważ używana przez nas terminologia nie zawiera w sobie odpowiednich temu określeń. Osoba w naszym zrozumieniu oznacza istotę żyjącą oddzielnie, mającą swój byt fizyczny, odrębny od innych. W przypadku Trójcy mamy jednak do czynienia z Bogiem – wszechmocnym, wszechwiedzącym Duchem, nie ograniczonym przestrzenią (jest wszechobecny) i czasem (był zanim powstał czas). Jego istota zawsze więc będzie przekraczać nasze możliwości poznawcze. Bóg sam o sobie mówi; …(8) Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje – mówi Pan, (9) lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze (Izajasza 55:8-9).

    Nie oznacza to jednak, że nie możemy o Bogu nic wiedzieć. On rozumie nasze ograniczenia posługując się (w objawieniach Biblii, jak również poprzez Swoje stworzenie) koncepcjami nam zrozumiałymi, choć czasami bardzo trudnymi (jak w przypadku Trójcy).

    Świat stworzony przez „Trójjedynego” Boga zawiera pewne elementy, których trójwymiarowość może być pomocną ku temu ilustracją:

    • Czas ma trzy wymiary; jest czas teraźniejszy, przeszły i przyszły – nie ma jednak trzech czasów lecz jeden.

    • Przestrzeń ma trzy wymiary; wysokość, szerokość i głębokość – wysokość jest czymś innym niż szerokość, szerokość czymś innym niż głębokość, a głębokość czymś innym niż wysokość – jednak nie ma trzech przestrzeni, lecz tylko jedna.

    • Materia może występować w trzech postaciach; jako substancja stała, ciecz i gaz – fizyka jednak nie mówi o trzech materiach lecz o jednej. Łatwo człowiekowi zrozumieć postać wody, która może być cieczą (wodą), może być ciałem stałym (lodem) lub gazem (parą wodną). Jest to dla nas fakt oczywisty, ponieważ możemy to zobaczyć, dotknąć lub spróbować. Boga nie możemy jednak zobaczyć, możemy w Niego jedynie uwierzyć.

    Poddając tę ilustrację musimy jednak pamiętać, że jest to tylko ludzki sposób ułatwiający zrozumienie trzech indywidualnych osób tworzących jednego Boga. Dlatego akceptacja ta nie powinna wypływać z takiego porównania lecz z wiary opartej na Słowie Bożym, które wyraźnie wskazuje na istnienie jednego Boga w trzech równych sobie Osobach (Mateusza 28:18-20 / 1 Mojżeszowa 1:26 / 1 Mojżeszowa 3:22 / 2 Koryntian 13:13). Kazanie na temat Boga w trzech równych sobie Osobach możesz posłuchać, klikając tutaj. „

  • Robert on 22 września 2017

    Sylwia

    1 – Piszesz: „Ojciec przekazuje wszystko Synowi”.
    W jaki sposób przekazuje Synowi skoro Ojciec i Syn według KK to ta sama postać?
    W jakim celu ma sobie przekazywać coś?

    2 – Piszesz: „Chodzi tutaj o Boga, który przyjmując pełne cechy człowieka (z wyjątkiem grzechu), przyszedł w ciele i przebywał z nami na ziemi”.
    Biblia pisze, że Boga Ojca nikt nigdy nie widział, więc ten pogląd jest fałszywy.
    Nie mógł przyjść w ciele.
    Gdyby tak było, to znaczy, że Biblia kłamałaby.

    Sylwia, polecam nie kopiować filozofii, tylko samemu badać Pisma.
    KK przyjął kiedyś doktrynę trójcy i nie może się teraz z tego wycofać, stąd piszą taką filozofie.
    Osoby, które nie analizują Biblii, kupują to, bo nie wiedzą, że są inne wersety, które całkowicie zaprzeczają istnieniu trójcy.
    Przykład:
    Chrystus stał obok Ojca:
    Dokonania wysłanników 7:55
    „Będąc zaś pełnym Ducha świętego, popatrzywszy wprost ku niebu, zobaczył chwałę Boga i Chrystusa stojącego z prawej Boga, i powiedział: oto oglądam niebiosa otwarte i Syna Człowieka z prawej stojącego Boga”.

    Szczepan zobaczył dwie postacie: Boga Ojca a raczej Jego chwałę i Boga Syna.
    Tylko ten werset całkowicie zaprzecza istnieniu trójcy.

    3 – Duch święty nie jest Bogiem.
    Przeanalizuj te wersety:

    „A wspomożyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, on was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.”
    Jana 14:26

    „Gdy jednak przyjdzie wspomożyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, on będzie świadczył o Mnie.”
    Jana 16:7

    Mamy wzmiankę o tym, że Duch Święty zostanie posłany, to teraz poznaj wypowiedź, która nokautuje trójcę ujawniając jej kłamstwo:

    „Amen, amen, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał.”
    Jana 13:16

    Duch święty jest posyłany, dlatego jest niżej od Boga Ojca i od Boga Syna.

  • piotr on 6 listopada 2017

    Może trochę nie na temat ale Mojżesz widział boga.
    Wj 33:11 A Pan rozmawiał z Mojżeszem twarzą w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem. Potem wracał Mojżesz do obozu, sługa zaś jego, Jozue, syn Nuna, młodzieniec, nie oddalał się z wnętrza namiotu.

  • Robert on 7 listopada 2017

    Piotr

    w Nowym Testamencie jest wyjaśnienie, że anioł rozmawiał z Mojżeszem w imieniu Boga JHWH.
    Zresztą Pismo pisze, że Boga nikt nigdy nie widział.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *